اسلایدر

Ulu Tanrının adı ilə
Atam ilə mənim nağıllarım
Biri vardı, biri yoxdu. Bir ata vardı, bir oğul. O gӧzəl ata, mənim atam idi. O oğlan isə mənidim. Mən uʂaq ikən anam ӧldϋ. Atam ilə mən qaldiq. Atam məni çox sevərdi. mənim həmiʂə sevincək olmağım istəyidi. O istəyirdi mən yaxʂı ӧyϋd alib, yaxʂı oxuyam. istəyirdi insane olam. mən isə bu iyi atanı çox sevirdim. Atam ilə mən Berlinada yaʂayırdıq. O vaxtlar Berlina Almanyanın baʂkəndi idi. Eləki dϋnyanın savaʂ sevərləri biri-birinin canlarına dϋʂdϋlər, bizimdə ʂarımız dağildı. Almanya basıldı Berlina isə basqın edən savaʂçıların əlinə keçdi. Ondan qırx il keçdi. Onca dağıntılardan, mənim için ϋç kitab yadigar qalıb. Atamın ʂəkil çəkdiyi bu uç kitab nağıl ilə doludur. Bu ʂəkillərin ӧzlərinində nağılı vardır Atam gϋndəliklərə, dərgilərə rəssmlıg edərdi. Atam həmin yol ilə qazandığı para ilə keçinirdik. Kiçik evmiz, yϋngϋlvarı yaʂayaʂımız vardı. Buna baxmayaraq kӧnlϋmϋz sevinclə dolu idi. Atam evmizdə mənim için həm anaydı, həm ataydı, həm də yaxʂı bir dost. Evin bϋtϋn iʂləri atamın boynunaydı. mən gϋnϋ gϋndən bӧyϋyϋr, ona kӧmək edirdim. Ama sevirdim həmiʂə kiçik qalam və atam mənə nağıl desin. Anam sağ ikən mənə nağıl deyərdi. ӧmrϋm boyu nağılı sevmiʂəm. anamın mənə nağıl deyəbilmədiyi için atamın ϋrəyi yanırdı. Birgϋn midad kağızını gətirdi. məni dizləri ϋstϋndə oturtdu. mənim için ʂəkil çəkdi, nağıl dedi. mən o nağılı çox sevdim. O gϋndən bəri atam boʂ çağlarında mənə nağıl deyərdi, necədə gϋlməli və tatlı nağıllar. O elə nağıllar deyərdi ki, onda mən də olardım, atamda. Bϋtϋn istəklərimizi o nağıllarda tapardıq. O nağıllarda istədiyimiz zadlara çatardıq. O nağillarda atam ilə mən gϋlməli iʂlər gӧrərdik. Atam o nağılların hamısını mənim için kağızda çəkərdi. ӧzϋnϋndə, mənim də ʂəkillərimizi gϋlməli çəkərdi. Bunu mənim sevinib gϋlməyim için edərdi. Indi həmin ʂəkillərdən və nağıllardan ϋç kitabım vardır. Bu ϋç kitab mənimlə atamın nağılları ilə doludur. gϋlməli ʂəkillərlə doludur. Dunyanın bir çox ӧlkələrinin uʂaqlari illədirki, bu kitabları və onun ʂəkillərini gӧrϋr və sevir. bilmirəm səndə onları sevəcəksən yoxsa yox. kešgə onları sevəsən. Axı bu kitablar mənim gӧzəl, sevimli atamın yadigarıdır

به نام خدای تعالی
داستانهای من و پدرم
یكی بود یكی نبود.یه پدر بود,یه پسر.اون پدر خوب پدر من,و اون پسر هم من بودم. مادرم وقتی بچه بودم فوت كرد و من وپدر تنها موندیم.پدرم منو خیلی دوس داشت .آرزوی پدرم این بود كه همیشه من رو خوشحال ببینه.اون می خواست من خوب نصیحت بگیرم و خوب درس بخونم .می خواست آدم خوبی باشم. من هم این پدر خوب رو خیلی دوست داشتم .پدرم و من در برلین زندگی می كردیم. اون زمانها برلین شهر بزرگ و مطرح آلمان بود.زمانی كه دوستداران جنگ، به جون هم افتادند،شهر ما نیز ویران شد.آلمان مغلوب شد و برلین به دست متجاوزان افتاد. از اون موقع چهل سال می گذره.از ویرانی ها و آواره گی های اون زمان برام 3 كتاب یادگار مونده .این 3 كتاب داستان پر از نقاشیهایی هست كه پدرم كشیده. هر یك ازاین نقاشی ها خودشون هم یه داستانی دارن. پدرم هر روز واسه رسام ها نقشه میكشید.با همین درآمد كم پدرم زندگی رو میگذروندیم.یه خونه ی كوچیك و زندگی ساده و بدون تجملات داشتیم.اما بدون توجه به این مسأله دلمون پر از محبت به همدیگه بود. پدر برای من هم پدر بود وهم مادر و هم یه دوست خوب.همه ی كارهای خونه به عهده ی پدرم بود.من روز به روز بزرگ و بزرگ تر میشدم و به پدرم كمك میكردم.ولی دوس داشتم همیشه كوچیك بمونم و پدرم برام قصه تعریف كنه. مادرم موقعی كه زنده بود برام قصه تعریف می كرد.به اندازه ی تمام عمرم قصه ها رو دوست دارم.چون مادرم دیگه نمیتونست برام قصه بگه واسه همین دل پدرم واسم خیلی میسوخت.یه روز كاغذ و مدادش رو آورد و منو روی زانوهاش نشوند.برام نقاشی كشید و قصه گفت.از اون قصه خیلی خوشم اومد.از اون روز به بعد پدرم هر موقع بی كاربود برام قصه میگفت,قصه های شیرین و دوس داشتنی.پدرم قصه هایی برام تعریف می كرد كه توی اونا هم من بودم هم پدرم.و همه ی چیزایی كه دوس داشتیم رو توی اون قصه ها پیدا می كردیم.و توی اون قصه ها به چیزایی كه دوس داشتیم می رسیدیم.توی اون قصه ها من و پدرم كارهای خنده دار انجام می دادیم. پدرم همه ی اون قصه ها رو برام روی كاغذ نقاشی می كرد. عكسای من و خودشو جالب وخنده دار نقاشی می كرد.و این كارهارو واسه شاد شدن و خندیدن من انجام می داد.حالا من اون نقاشی ها و قصه ها سه كتاب دارم.این كتاب پر از داستان های من وپدرمه. پر از نقاشی های خنده داره. سالهاست كه بچه های خیلی از كشورها این كتاب ها رو و عكس های پدرم رومیبینن و خوششون میاد.نمیدونم تو هم از اونا خوشت خواهد اومد یانه.كاشكی از اونا خوشت بیاد.آخه این كتاب ها ،كتابهای بابای خوشگل و دوست داشتنی ِ منه.