اسلایدر

چند روز پیش، روز شنبه ۲۳ مهر، آقای فرج‌الله سلحشور در گفتگوی اختصاصی با «خبرگزاری كانون دانش آموزی ایران(پانا)» گفتند: «آمدن آنجلینا جولی به ایران اتفاق خوبی است برای سینمایی كه «فاحشه‌خانه» است. این سینما باید هم برای ادامه فعالیت خود فاحشه بین‌المللی بیاورد.»( ظاهرا اصل مصاحبه در پانا حذف شده است.) نسبت به این اظهارات واكنش‌های مختلفی از سوی بازیگران و سایر دست‌اندركاران سینمای ایران صورت گرفت و هر كس به نحوی صحبت‌های ایشان را مورد انتقاد قرار داد (برخی از این انتقادات) تا این كه ایشان عقب‌نشینی كردند و گفتند:«من با صحبت‌های خودم قصد داشتم كه نسبت به دعوت آنجلیا جولی به ایران واكنش نشان دهم و بگویم كه سینمای ایران هرزه‌خانه نیست.»(منبع) او هرچند از بازیگران زن ایرانی معذرت خواهی كرد اما همچنان هرزه و فاحشه بودن آنجلینا جولی را مورد تایید قرار داد و صهیونیست بودن را هم به صفت‌های پیشین افزود. آنجلینا جولی امروز صبح نامه‌ی سرگشاده‌یی خطاب به ایشان منتشر كرد كه در خبرگزاری‌های مختلف امروز انعكاس پیدا كرد. ترجمه‌ی آن را با كمی دخل و تصرف در ادامه می‌آورم:

آقای سلحشور عزیز،
متن ترجمه‌ی شده‌ی سخنان شما را در باره‌ی خودم و سینمای ایران خواندم و بسیار متاسف شدم. پیش از این من آشنایی زیادی با سینمای ایران نداشتم. قبلا نام‌هایی مانند امیر نادری، داریوش مهرجویی، عباس كیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی، مرضیه وفامهر… و تنی چند را شنیده بودم و موفق به دیدن برخی از آثار سینمایی ایشان شده بودم اما افتخار آشنایی با شما را نداشتم حرف‌های شما مرا واداشت تا در مورد سینمای ایران بیشتر تحقیق كنم و این به قول شما حكایت همان عدوی ست كه سبب خیر می‌شود. در تحقیق من از سینمای ایران با نام میرزا ابراهیم‌خان صحاف‌باشی آشنا شدم كه جهان‌گردی روشنفكر بود و نخستین پرژكتور را به ایران آورد و اولین سینما را در ایران تاسیس كرد. او سفرنامه‌یی دارد. در مقاله‌یی خواندم كه در سفرنامه‌اش ماجراهای مختلفی از لندن آن سال‌ها، اواخر قرن نوزدهم، نقل می‌كند و از جمله می‌نویسد:«(نقل به مفهوم) دو ثلث زنان لندن فاحشه‌اند و یك ثلث دیگر هم چنین‌اند اما نمود ندارند.» احتمالا به این دلیل او زنان قرن نوزدهمی لندن را فاحشه می‌دانسته است كه با مردان دست می‌داده‌اند، لبخند می‌زندند و گاه بدون كلاه و روسری در معابر عمومی دیده می‌شدند و از نظر او این‌كارها را فقط زنان فاحشه انجام می‌داند.(شرح حال خواندنی میرزا ایراهیم خان صحاف‌باشی) به هر روی این‌گونه كه پیداست امروز نیز بعد از صد و اندی سال شما هم ملاك‌تان برای فاحشه خواندن و هرزه نامیدن دیگران همین «آزاد بودن» است و من خوشحال هستم كه شما مرا با این تعبیر و تفسیر «هرزه» می‌نامید و اگر سینمای ایران را «فاحشه‌خانه» می‌خوانید درواقع دارید از این سینما تعریف می‌كنید و اگر بخواهیم حرف شما را برگردانیم به سخن دنیای پیشرفته «فاحشه‌خانه» می‌شود «خانه‌ی آزادی‌خواهان» و من قبول دارم بسیاری از زنان سینمای ایران زنان آزاده و آزادی‌خواهی هستند كه در منظر شما «هرزه» دیده می‌شوند.
اجازه بدهید مانند دوستان‌تان شما را حاج فرج صدا كنم و بگویم حاج فرج عزیز شاید شما ندانید اما من دختری به نام زهرا دارم كه در اتیوپی به دنیا آمده است و من و همسرم او را به فرزندخوانده‌گی قبول كرده‌ایم و مانند سه فرزندی كه از «برد» به دنیا آورده‌ام و مانند پسر كامبوجی و ویتنامی‌مان دوست‌اش می‌دارم. كمی دنیای خود را وسیع‌تر كنید بی‌شك چهره‌ی‌تان هم از این حالت عبوس نجات پیدا می‌كند و كمی زیباتر می‌شوید چهره‌ی زیبا مهم نیست و اینقدر از این كه چهره‌ی زشتی دارید نسبت به زیبارویان حسادت نكنید روح زیبا نایاب است وگرنه تا دلتان بخواهد یوسف و زلیخای زیباروی روی زمین به عمل می‌آید.
اگر ما هم مانند شما در دو قرن پیش زنده‌گی می‌كردیم «برد» شما را دعوت به دوئل می‌كرد و اگر فیلم «تروا» را دیده بودید حتما از این تهدید تن‌تان می‌لرزید و حتما بسیار خوش‌حال هستید كه ما چند قرنی پیشرفته‌تر هستیم و مردان خود را صاحب زنان‌شان نمی‌دانند و شما را دعوت به دوئل نمی‌كنند. اما من شما را دعوت می‌كنم كه با دیدی فراخ‌تر به زنده‌گی و انسان و تاریخ و جهان بنگیرید شاید از این بیماری ویران‌گر نجات پیدا كنید و چون «زلیخا» جوان و زیبا شوید.

به این مطلب رای دهید